Een jaar geleden waren we bezig met de hypotheek, nu wonen we al meer dan een half jaar in ons huis. Een jaar van bedenken, verbouwen en inrichten. En een jaar vol ongevraagd advies. Ik heb er ook eentje voor jou.
De voegen van onze keukenvloer, veel te licht volgens een andere tegelzetter dan die de vloer gelegd had. ‘Krijg je spijt van,’ zei hij zelfs. Beter te veel dan te weinig stopcontacten,’ beweerde de installateur, die nog net niet op elke meter een stopcontact adviseerde. Of we niet ‘gewoon even beter’ een warmtepomp konden aanschaffen in plaats van een kachel op de CV aan te sluiten. en was het wel nodig dat we alles sloopten? En zo voorts. Veel van dit soort opmerkingen klonken toch eerder dwingend dan vriendelijk meedenkend. Je zal maar geen idee hebben en je alles aantrekken.
Zo beweerde iemand dat ons badkamermeubel – een gepimpt dressoir via marktplaats – echt een afknapper zou zijn in onze badkamer. Maar nu hij er eenmaal staat ‘snapt hij het wel’. Nou, ik heb nog geen seconde spijt van de combinatie van het oude meubel en de strakke en lichte inrichting. Helemaal niet toen mijn moeder met een perfect bijpassend lampje – kringloopgeluk – aan kwam en we – ook weer via marktplaats – op spiegels stuitten die precies dezelfde halfronde vorm hadden als het houtsnijwerk in het meubel. Goed voor de portemonnee, het is duurzaam hergebruik en niet in het minst, oude spullen zijn vaak ook goede sfeermakers.
“Niet bepaald rustgevend en al helemaal niet duurzaam.”
Sommige keuzes baseerden we op wat we mooi vonden, anderen op kennis van vakmensen of informatie uit ‘duurzame bron’. Liefst een combinatie van dat alles. En we hadden uiteraard een bepalend budget.
En dan stuit je wel eens op onbegrip van verkopers of mensen die meeleven. En dan leg ik uit wat onze keuzes waren – die zijn misschien niet altijd doorsnee, maar ik moet er wel achter kunnen staan. Nu ik al een aardige tijd over het duurzame leven, of een poging daartoe, schrijf, ga ik ook steeds meer dingen zien.
En tot op de dag van vandaag ben ik blij met onze keuzes. Zo konden we door het slopen van nagenoeg de hele binnenkant van het huis, ook alles heel goed isoleren; iets waar we afgelopen winter duidelijk de vruchten van plukten. En door dit huis een geleefde uitstraling te geven, wat ik passend vind bij een oude boerderij, hoef ik meteen niet in de kramp te schieten als er ergens een vlekje of deukje zit. Dit is een huis om in te leven, geen woonwinkel. Als ik alles hier glad en glimmend moet houden, kan ik de boel over een paar maanden beter naar de stort brengen en weer opnieuw alles gladstrijken. Niet bepaald rustgevend en al helemaal niet duurzaam.
“Reken maar uit wat dat scheelt aan tijd, maar ook aan energie of brandstof.”
Maar de meeste ongevraagde adviezen gingen toch wel over onze tuin. Helemaal niet handig tot lelijk, was de mening. Echt. Ik heb namelijk bedacht dat ik hoog gras wil. Een klein stukje siertuin, een moes- en pluktuin, maar verder vooral hoog, wild, levendig gras. Waarom?
Ten eerste hoeven we dit maar twee keer per jaar te maaien. Reken maar uit wat dat scheelt aan tijd, maar ook aan energie of brandstof. Het gras zaait zichzelf uit omdat we het tot bloei laten komen, net als de bloemen. Dus geen kale plekken. En ook geen mest- en voedingsstoffen, want we kozen voor bermgras; een variant die het heel goed doet op een droge en arme bodem. Scheelt meteen ook weer liters water. Natuurlijk is dit ook heel goed voor de insecten, de bodem en dus voor de wereld om ons heen.
We hopen op deze manier de tuin een beetje terug te geven aan de natuur en dan is het zelfs niet erg als er een mol door de bloemenweide kruipt.
Mag ik je een advies geven? Kijk eens hoe je – als je die mogelijkheid hebt – je tuin kunt laten leven. Straatwerk is echt niet makkelijker. Groene vingers kun je krijgen door het gewoon te doen. Zelfs het gemeentetuintje in je straat zou je, in overleg kunnen lenen, bij gebrek aan tuin. Daar zijn voorbeelden van. Hoe ziet jouw tuin er uit? Wat zijn je plannen? Wat hangt er aan jouw balkonhekje? Of staat je vensterbank vol?
Deel het met #ikbensam
Deze blog is geschreven door Mirjam Ordelman, eigenaar van oak and blush.
—
Meer inspiratie?
Waarom zou iedereen zeewier moeten eten? Hoe slaap ik milieuvriendelijk? Wat zijn de grootste energievreters in mijn huis? Laat je inspireren door onze bloggers die alles met je delen over hún happy sustainable lifestyle!