Na weken van regen en dichte terrassen, sprak ik af met Benanda. De zon schijnt en we maken een ommetje na een heerlijke lunch. De meesten kennen ‘onze’ Benanda wel van de telefoongesprekken. Een vriendelijke stem, gezellig in het gesprek en niet onbelangrijk; ze stond aan de wieg van SamSam. Na vijf jaar is het hoog tijd voor een nadere kennismaking met deze werknemer.
Het gesprek gaat over koetjes en kalfjes, maar dan wel al snel met name de duurzame koetjes en kalfjes. Wat je eet, hoe je woont en wat je koopt; elke keuze is een mogelijkheid om verschil te kunnen maken. Zo vertelt Benanda lachend – terwijl we inspiratie opdoen in de tuin waar we zitten – dat de strook gras voor hun huis bewust niet gemaaid wordt. Goed voor de beestjes, een mooi gezicht en het is zoals de schepping bedoelt is. Dat links en rechts van hun woning dan de keurig gekortwiekte groenstrook van de buren ligt, maakt haar niet uit.
Verhalen over haar kippen, het buitenleven en sinds kort een verandering in haar voedingspatroon. Gezonder en bewuster. Stap voor stap groeide ze in een duurzame levenswijze. De ene keus volgt op de andere. Een kleine opsomming? Van een shampoobar naar een bamboe tandenborstel en tabs, zelf zakjes en tasjes meenemen voor de groenten in de supermarkt of het zelf voorzien uit de moestuin en andere schoonmaakmiddelen of artikelen voor de huidverzorging. Heel fanatiek wil ze niet zijn, want dan wordt het zo negatief en een verplichting. Dat hoor ik wel vaker in gesprekken over duurzaam leven. Haar verklaring? “Een bewust en degelijk proces is beter vol te houden.”
“Het begon bij SamSam, op een keukenstoel.”
Haar warmte en enthousiasme zijn aanstekelijk; ze straalt in haar tweedehands jurkje – gehaald bij Woord & Daad en het blijkt een jurk van dit seizoen te zijn van een leuk merk – en ze vertelt me dat ze de keuze voor slow fashion jaren geleden niet gemaakt zou hebben. Waar die verandering dan begon? Bij SamSam, op een keukenstoel.
Het begon heel primitief, met onder andere Jan David en zijn vrouw. Een paar tafels en stoelen, dat was het. Aan Benanda de schone taak om de telefoon op te pakken en klanten te woord te staan. En dat doet ze nog steeds met plezier. “Het contact met de klanten is het leukst,” vertelt ze. “Met zoveel klanten heb ik leuke gesprekken en bij een contractverlengingen pakken we de draad gewoon weer op.” Na de laatste nieuwsbrief, waarin al een glimp van Benanda te zien was, kreeg ze dan ook leuke, persoonlijke berichtjes in haar mailbox. “De klanten vinden het leuk een gezicht te hebben bij de stem.”
Was het contact met de klanten wat haar trok? “Het meest trok de basis van SamSam, de goede doelen,” antwoordt Benanda. Ondertussen lopen we door een prachtig wandelgebied bij Brummen. Om de vijf meter staan we stil en genieten we van de vogelgeluiden, deinend fluitenkruid en zoemende bijen. Regelmatig pakt ze haar camera erbij om iets vast te leggen. De tientallen ooievaars in het grasland en de lucht bijvoorbeeld. “Energie vind ik een leuke markt, maar de missie van SamSam is wat me drijft. Daar wil ik ook graag dicht bij blijven.”
Door de gesprekken inspireerden de klanten Benanda om zelf ook andere keuzes te maken. Zo groeide ze in het werk en ook persoonlijk op huis-, tuin- en keukengebied. Geen grote stappen, maar al die kleine stapjes bij elkaar waren toch een grote verandering.
Wandelen deed ze altijd al graag, liefst ’s morgens vroeg én op blote voeten. Terwijl ze ook ditmaal barrevoets door de regenplassen stapt – en geniet – deelt ze met me dat het van haar niet haar ambitie is om in een enorm bedrijf te werken. “Het kleine team betekent dat je elkaar kent en op deze manier is het contact met de klanten nog écht persoonlijk.”
Dat is precies waar SamSam zich in onderscheidt en waar ze zich bij thuis voelt.
Na deze middag weet ik het zeker; de klanten zijn gewoon een beetje van Benanda en ze zorgt goed voor hen. Welverdiend in het zonnetje gezet vandaag – letterlijk en figuurlijk.
“Door de gesprekken inspireerden de klanten Benanda om zelf ook andere keuzes te maken.”
“Ik ga hier echt nog eens naar terug.”
Benanda leest veel in het zoeken naar een bewustere manier van leven. Zo gebruikt ze het moestuinboek van haar opa en vond ze ook boeken in de kringloop, die ze kon gebruiken bij haar pogingen zelfvoorzienend te zijn wat betreft groenten. “Jammer dat we die kennis niet meer paraat hebben,” verzucht ze. “Alles moet sneller en groter en hipper. Van mij hoeft het niet.” Ze is zelf in een huis tegenover het bos opgegroeid en koestert warme herinneringen aan de uren in het groen. En het geldt nog steeds; hoe dichter bij de natuur, hoe beter.
De wandeling breken we eerder af dan we willen. Maar Benanda neemt zich voor om nog eens terug te gaan. Alleen het ritje hier naartoe was al een feest, zeker nu het groen is losgebarsten in de bermen en bomen. De omgeving van Brummen is prachtig; de andere routes die we online vonden zijn vast ook een aanrader. (De routes zijn hier te vinden, wij liepen nummer 2.)
Stapje voor stapje groener worden. Doe je mee? Deel het met #ikbensam
Deze blog is geschreven door Mirjam Ordelman, eigenaar van oak and blush.