Oranje boven, groen is het gras

28 april 2020

We zitten tussen koningsdag en 4 & 5 mei en dat betekent veel rood-wit-blauw en oranje. We vierden eensgezind woningsdag en volgende week herdenken we de doden die vielen voor onze vrijheid, waarna we die vrijheid vieren. Alles iets aangepast, meer ingetogen, kleinschalig en dicht bij eigen huis en haard. Allemaal  niet zo vanzelfsprekend. Alle reden om dankbaar te zijn. Om vrijheid te vieren én om zuinig te zijn op die vrijheid. 

Eigen huis en haard; er zijn nog genoeg mensen die dit niet kunnen zeggen. En afgezien van dat we in moeten leveren, het ene na het andere afgeblazen of uitgesteld wordt en we beperkt zijn in onze bezigheden en bewegingsvrijheid, hebben de meesten toch niets te klagen. We hebben het nog goed. In tijden van Corona worden vergelijkingen gemaakt met de Tweede Wereldoorlog. En er zijn zeker raakvlakken. Maar de angst, het geweld en de honger, het onmenselijke… dat kennen we in ons land niet.

Alle reden om dankbaar te zijn. Om vrijheid te vieren én om zuinig te zijn op die vrijheid. 

“Het is, alsof we er onbedoeld wat zuiniger op zijn.”

Zuinig zijn. Ook dat kennen we deze tijden. Terwijl het kabinet grote bedragen noemt voor zorg en welzijn, merk ik vooral besparing. We gebruiken veel minder vaak de auto, het aanschaffen van de zomergarderobe schuif ik voor me uit – niemand die de kinderen ziet in hun verschoten shirts en te korte broekspijpen. Verder merk ik dat ik nergens kom en dat beperkt ook de impulsinkopen bijvoorbeeld. Niet voor iedereen zijn deze weken makkelijk en we zijn er ook nog niet wat betreft de economie, maar dat neemt niet weg dat deze rust de aarde goed doet. Het is, alsof we er onbedoeld wat zuiniger op zijn. 

“Zuinig ook, op ons christelijk erfgoed, …”

En dat brengt deze oranje dagen bij mijn groene betoog. Want al is de vergelijking ongelijk, het is weer alsof we een beetje terug gaan in de tijd. En op sommige gebieden is dat helemaal niet erg. Er is waardering voor de ‘helden’ die ‘vooraan strijden’. Saamhorigheid. Dankbaarheid. Zuinigheid. Ik hoop dat deze periode ons leert dat het ook best anders kan. Misschien toch ook maar weer terug naar de tijd van de melkboer die glazen flessen op de stoep zet. Terug naar de tijd dat groen doen nog niet groen doen was, maar gewoon, de manier van leven.
Terug in de tijd waarin men bijvoorbeeld wat langer deed met kleding, waarin men oog had voor elkaar en waarin men besefte dat vrijheid niet vanzelfsprekend was. Zonder het romantischer te maken dan het was, want er zijn zeker vreselijke dingen gebeurd. Juist daarom, laten we zuinig zijn.

Zuinig op elkaar, op ons lichaam, op de aarde die ons gegeven is om te vervullen, op de dingen die ons binden. Alleen samen gaan we het redden, klinkt het in deze tijd vaak. Zuinig ook, op ons christelijk erfgoed, want wat zijn wij met onze plannen en bezigheden, zonder de Koning van hemel en aarde?

“Oorlof mijn arme schapen
die zijt in groten nood,
uw herder zal niet slapen,
al zijt gij nu verstrooid.
Tot God wilt u begeven,
zijn heilzaam woord neemt aan,
als vrome christen leven,
’t zal hier haast zijn gedaan.”
(Couplet 14 van ons volkslied, het Wilhelmus)

Deze blog is geschreven door Mirjam Ordelman, eigenaar van oak and blush.

Meer inspiratie?

Waarom zou iedereen zeewier moeten eten? Hoe slaap ik milieuvriendelijk? Wat zijn de grootste energievreters in mijn huis? Laat je inspireren door onze bloggers die alles met je delen over hún happy sustainable lifestyle!