Je zou er somber van worden. De laatste maand van het jaar breekt bijna aan en dan blikken we doorgaans terug. Het jaar 2020 gaat de boeken in als het jaar van corona, met alle gevolgen van dien. Daarnaast zijn er nog zoveel andere wereldgebeurtenissen die ons bezig kunnen houden. De donkere dagen voor kerst worden steeds donkerder. Verlang jij ook zo naar licht?
Ik wil je niet de put in praten op deze manier. Maar we hoeven ook niet te ontkennen dat er afgelopen maanden veel gevraagd werd van onze flexibiliteit, dat er veel onzeker was en dat we ons veel dingen onthielden. Ik persoonlijk had ook nooit gedacht in maart dat het dit jaar zo zou verlopen. Nog steeds is het stuntelen met wanneer ik boodschappen doe met of liefst zonder kinderen, ben ik regelmatig mijn mondkapje kwijt en mis ik gezellige verjaardagen thuis of de diensten in de kerk op zondag. Kleine dingen en tegelijk heel groot.
En dan nu december. Geen kerst dit jaar, of een karige, wordt er geroepen. Maar wacht eens even. Daar ga ik dan niet in mee. Laten we het feest van kerst juist vieren!
”Niet letterlijk en figuurlijk flink uit te pakken, maar puur, persoonlijk en eenvoudig.”
Gelukkig is er kerst! De oorspronkelijke kerstgedachte stijgt ver boven gezelligheid, cadeaus en feestmaaltijden uit. We kunnen de duisternis verdrijven met kaarsen en verlichting, maar de vrede op aarde en het licht in het duister hoeven we niet zelf te scheppen. Hoe we deze kerst ook doorbrengen, met wie of waar dan ook, met het Kind van kerst heeft geen sfeermakers nodig om te doen waar Hij voor kwam; gelukkig maken.
Dan is het misschien juist heel passend om kerst klein te vieren. Niet letterlijk en figuurlijk flink uit te pakken, maar puur, persoonlijk en eenvoudig – zoals duizenden jaren geleden in Bethlehem. Met het jaar groeit bij mij het verlangen om in deze tijd niet eindeloos mee te draven met de glitters, toeters en bellen. Dit jaar komt dat in een stroomversnelling; de drukte vermijden betekent dat ik wel twee keer nadenk over shoppen, boodschappen, afspreken met familie en vrienden en anderzijds niet te veel binnen te zitten.
”We hebben genoeg en wat we hebben kunnen we ook delen.”
Wij kiezen er daarom voor juist de gezinstraditie in stand te houden. Een kalender met 24 vakjes; in elk vakje een kaarsje als symbool voor de Hoop en het Licht. Op de kerstdagen ontbijten we met deze kaarsjes aan; thuis, met ons gezin. Verder vul ik een aantal vakjes met mooie teksten, lieve kaartjes en af en toe een nuttig en persoonlijk cadeau of een activiteit of opdracht.
Zo is de oudste toe aan vervanging van de bidon, kocht ik voor de meiden pyjama’s (een beetje op de groei), ben ik op zoek naar een gezelschapsspel en krijgen ze een pakket knutselspullen om kaarten van te maken voor mensen die juist in deze periode fijne post kunnen gebruiken. Daarnaast plannen we dagjes uit met de museumkaart en mag elk kind een ‘eigen’ avond opblijven voor een flinke dosis persoonlijke aandacht en een kleine verrassing als chocolademelk met slagroom en een taartje (zoiets kan natuurlijk ook het hele jaar door met een zekere regelmaat.) Voor kinderen die kasten vol vermaak hebben, liefst buiten leven en spelen met rijke fantasie en weinig speelgoed zijn juist deze geschenken – van aandacht – die waar ze het meest blij mee zijn, weet ik uit ervaring. Dat wat ze persoonlijk krijgen om mee te spelen, maak ik zelf – passend bij hun interesses en een aanvulling op hun spel. Zo geven we niet alleen iets duurzaams cadeau, maar ook een les voor het leven – hoop ik. We hebben genoeg en wat we hebben kunnen we ook delen. Kleine dingen die tegelijk heel groots zijn. Als teken van het Licht in deze donkere, sombere periode.
Een feest van Licht. We hebben het nodig, kunnen het ontvangen én delen. Zoals we bij SamSam zeggen; delen geeft energie. Wat deel jij de komende periode? Denk niet alleen groots; wat persoonlijke aandacht is al zo waardevol! Deel het met #ikbensam
Deze blog is geschreven door Mirjam Ordelman, eigenaar van oak and blush.