Als er een maand is waarop de uitdaging om duurzaam te leven tot een hoogtepunt komt, is het wel december. Er is al wat over gezegd – ook hier – maar dat we het blijven noemen is blijkbaar ook nog steeds hard nodig. Maar is deze maand meer te melden.
Afgelopen week kwam in het nieuws dat het Europees Parlement een resolutie heeft aangenomen, waarin de klimaatcrisis formeel wordt erkend. Waarom dat nu pas gebeurt is me een raadsel, volgens mij is het al een poosje een feit dat we niet één, twee, drie de boel ten goede kunnen veranderen.
Het is de bedoeling dat alle EU-lidstaten relevante en benodigde wetten aannemen om verdere opwarming van de aarde te voorkomen en de klimaatcrisis te bezweren. Zoiets was al afgesproken in Parijs in 2015, maar in de praktijk wil het nog niet zo.
De politiek is niet bepaald vooruitstrevend te noemen. Maar de politiek heeft niets te zeggen over mijn koopgedrag bijvoorbeeld, dat ligt toch echt bij mijzelf.
”… en we voeden een hebzucht die alleen maar meer honger krijgt. ”
Neem Black Friday. Een dag die uit Amerika is komen overwaaien, we hebben nauwelijks of geen idee van het verhaal er achter, wij zien alleen het bedrag, kortingspercentages en aantrekkelijke aanbiedingen op allerlei manieren. En alhoewel ook gezegd moet worden dat we er een beetje in tuimelen (kortingen die geen kortingen zijn bijvoorbeeld) neemt deze koopjesdag steeds grotere vormen aan. Er zijn consumenten die bewust wachten met bepaalde aankopen tot deze dag, wat natuurlijk slim is voor hun portemonnee. Maar hoe velen zullen er gevallen zijn voor iets wat niet op het lijstje stond? Is het misschien een idee om op prijskaartjes ook CO2-uitstoot te noteren? Misschien met een flinke belasting er over?
Het probleem zit hem niet alleen in de productie van zo onwijs veel spullen met de bijbehorende gevolgen voor het klimaat en onze toekomst. We komen niet op de fiets, de hele stad was dichtgeslibd met auto’s. Er worden kilometers pakpapier verbruikt, ik durf te beweren dat een kwart van de aankopen nauwelijks gedragen of gebruikt gaat worden en we voeden een hebzucht die alleen maar meer honger krijgt.
”Want dwars door alle kooplustigheid en feestelijkheid is daar de rust, de vrede en hoop rondom een geboren Kind.”
Bij feestdagen horen cadeautjes, dat is logisch. Alhoewel de herder bij de kribbe kwamen zonder geschenken… want dwars door alle kooplust en feestelijkheid is daar de rust, de vrede en hoop rondom een geboren Kind. Morgen begint advent, een tijd van verwachten. We hoeven het niet van onszelf te verwachten en ook niet van ons bezit. We hoeven de honger van deze tijd niet te voeden; dat we gelukkig zijn als we dit of dat hebben, als we leven van feest naar feest. Want de kerstverlichting wordt straks weer opgerold en in een doos bewaard. De boom wordt verbrand… het enige wat resteert zijn waarschijnlijk de vetrol op onze middel en de donkere dagen van de winter die nog maar net begonnen is.
Maar door dat Kind is er hoop. Hoop voor ieder persoonlijk. Hoop voor de goede doelen die wij steunen. Hoop voor de wereld…
We wensen u een hele fijne tijd toe. Heus niet zonder gezelligheid. Hopelijk ook met vervulde harten na een periode van uitzien.
Deze blog is geschreven door Mirjam Ordelman, eigenaar van oak and blush.